Visie
Mentale gezondheid, zoals ik het zie, gaat niet over afwezigheid van angst, depressie, innerlijke conflicten of onrust. Deze mentale toestanden zijn tekenen van “aliveness” waar iedereen wel mee bekend is.
Het is wanneer niets er meer toe lijkt te doen, wanneer de affectie van de mensen om je heen alle persoonlijke betekenis heeft verloren, dat mentale aandoeningen ontstaan. Het is wanneer je vastzit in een innerlijke beklemming en een gevoel van geïsoleerd zijn, dat alle persoonlijke capaciteiten voor intimiteit, expressie en levenslust langzaam verloren gaan.
Als psychotherapeut, opgeleid in de psychoanalyse, beschouw ik het als een voorrecht om met mijn patiënten te delen en te begrijpen wat hen ervan weerhoudt zich waardig te voelen en in staat te zijn een betekenisvol leven voor zichzelf op te bouwen. Vanuit de wetenschap dat geen enkel persoon dit leven ooit geleefd heeft, besef ik dat er uiteindelijk geen autoriteit is om op terug te kunnen vallen.
Hoeveel training, klinische ervaring of theoretische informatie ik ook heb verzameld, daar in de beslotenheid van de spreekkamer word ik dagelijks geconfronteerd met deze kwesties bij mijn patiënten. Zij confronteren mij ook met mijn kwesties.
Soms kan ik een belangrijk inzicht duiden waardoor zij zich begrepen voelen, zichzelf veel beter begrijpen en er een genezingsproces op gang komt. Maar meestal moet ik geduldig zijn in de ongemakkelijke staat van niet-weten. Wachtend op een belangrijke zelfonthulling van waaruit mijn patiënt zich realiseert dat hij/zij weet, voelt dat er daadwerkelijk een persoon in hem/haar zit die de relatie met de wereld om hem/haar heen kan creëren, herscheppen of herstellen en daarin de betekenis van zijn/haar eigen mentale, fysieke en emotionele acties kan voelen. Wat niet noodzakelijkerwijs comfort oplevert. Meestal produceert het angst. Maar het verschil met vroeger is dat de angst geen ongedifferentieerde, verlammende kwaliteit meer heeft.
Zo komt, naar mijn mening, geestelijke gezondheid tot ontluiking. En dat is het werk waaraan ik mij toegewijd voel.
CV
Dr. Rini Kerver (1955) is BIG geregistreerd psychotherapeut en van 1996- 2014 Kandidaat psychoanalyticus bij het Psychoanalytisch Genootschap. Van 2009 – 2011 was hij bestuurslid van het Psychoanalytisch Genootschap. Sinds 2023 is hij lid van de Royal Academy of Medicine.
Hij studeerde filosofie en klinische psychologie (cum laude) in Utrecht en promoveerde in 1991 bij geneeskunde op een multicenter studie naar risicofactoren in de ontwikkeling van Depressie. Sinds 1987 is hij vaste getuige-deskundige voor Justitie, van 1992 – 1996 docent en supervisor Interpersoonlijke Psychotherapie aan de opleiding van psychiaters en docent Psychopathologie en psychodynamische diagnostiek aan de opleiding voor klinisch psychologen.
Sinds 1992 is hij verbonden geweest aan diverse poliklinieken en was hij oprichter van het Veldwijk Research Instituut. Vanaf die tijd is hij ook werkzaam in zijn eigen praktijk.
Hij is co-auteur van het handboek Interpersoonlijke psychotherapie en auteur van diverse wetenschappelijke artikelen over de invloed van vroege traumatisering op de psycho-biologische ontwikkeling. Tot 1 mei 2011 was hij, naast zijn privépraktijk, parttime als psychotherapeut verbonden aan Scelta Den Haag, een expertise centrum voor de behandeling van persoonlijkheids-stoornissen. Van 2016 tot 2020 was hij part-time verbonden aan GGZ-Reflection in Den Haag, een specialistisch centrum voor o.a. getraumatiseerde vluchtelingen, alwaar hij tevens P-opleider was.
Hij is getrouwd en vader van 2 dochters.
